من خودمم من خاطره سنگين نگاه توام که در خم کوچه جا گذاشتي
من نگران ترين دلواپسي شبهاي صبح نشده ات هستم
من نفس سبز ترانه در گلوي بي صداي باد تو پيچ وتاب خاطره هاي هميشه سبز نگاهت.......
که گره خورده به بغض ابر بي بارانت با صداي تو هر صبح اغاز مي شوم
بي صداي تو هر شب ميميرم
من - توام تو خود تويي که هيچ وقت من نشدي تا من ما شوم