کلبه عشق

مرا اینگونه باور کن... کمی تنها ، کمی بی کس ، کمی از یادها رفته... خدا هم ترک ما کرده ،

خدا دیگر کجا رفته...؟! نمی دانم مرا آیا

گناهی هست..؟ که شاید هم به جرم آن ، غریبی و جدایی هست..!

براستی ...... ما چه ساده به هم پیوند زده بودیم ثانیه هامان را ...... به سادگی ...... من ناباورانه به باور بودنت رسیده بودم ...... تو باور لحظه های من شده بودی ...... اما افسوس ...... افسوس

میدونی رسم زندگی چیه؟

من چشم میزارم تو میری یکی دیگرو پیدا می کنی.........